 |
| Duitse tekst |
Heydrich opende de conferentie met een uitvoerig overzicht
van de Joodse emigratie sinds
1933 op basis van een slecht gedocumenteerde
lijst, afkomstig van
Eichmann’s afdeling, van de aantallen
Joden die zich bevonden in de invloedssfeer van de As-mogendheden.
Heydrich beschreef hoe door de campagne in Rusland het
Madagascar project (het plan om van Madagascar een Joodse kolonie te maken) onhaalbaar was
geworden, en kwam toen tot de kern van de zaak:
"
In grote arbeidskolonnes, gescheiden naar geslacht, worden de Joden die in
staat zijn om te werken naar die plaatsen gebracht (in de bezette oostelijke gebieden) en ingezet bij de
aanleg van wegen, waarbij zonder twijfel een belangrijk deel op natuurlijke wijze zal uitvallen. Het tenslotte
eventueel overblijvende gedeelte moet, daar het hier ongetwijfeld om het deel met de meeste weerstand
gaat, dienovereenkomstig worden behandeld, daar dit, een natuurlijke selectie vertegenwoordigend, bij
vrijlating als de kiem van een nieuwe Joodse opbouw dient te worden beschouwd."
Hierna nam
Heydrich een lange lijst uitzonderingen door,
die hij had getracht te vermijden. De Joden die wren uitgezonderd van deportatie waren:
- Halfjoden die zouden worden gesteriliseerd;
- Joden met maar één Joodse grootouder, tenzij zij ongunstig voorkomen
hebben, of een slechte politieke of politionele reputatie;
- Joodse arbeidskrachten in de oorlogsindustrie;
- Joden die vanuit het
Reich bestemd waren voor het speciale getto in
Terezin (Theresienstadt): bejaarden,
invaliden en Joden met decoraties uit WO 1.
Dr.
Josef Bühler verzocht op de conferentie
dat de “
Endlösung” allereerst zou worden toegepast op de Joden uit het
Generalgouvernement. De notulen van de conferentie zeggen daarover:
Staatssekretär Dr.
Bühler liet weten dat het
Generalgouvernement het zou toejuichen als de definitieve oplossing van dit probleem
zou beginnen in het
Generalgouvernement, omdat enerzijds het transportprobleem hier
geen belangrijke rol speelde, en overwegingen van
Arbeitseinsatz de voortgang van de
Aktionen niet zouden belemmeren. Joden zouden zo snel mogelijk uit het
Generalgouvernement moeten worden verwijderd, omdat hij juist daar, als bacillendrager
een groot gevaar voor epidemische besmetting oplevert, en hij tegelijkertijd zorgt voor een permanente
ontwrichting van de economische structuur van het land door hun niet aflatende zwarte handel.
Van de in aanmerking komende ca. 2,5 miljoen Joden zou bovendien het merendeel toch niet tot
werken in staat zijn.
Bühler stelde voorts vast, dat de centrale leiding voor
de oplossing van het Jodenvraagstuk in het
Generalgouvernement bij de Chef van de
Sicherheitspolizei en de SD berust, en dat zijn werkzaamheden door de officiële
instanties van het
Generalgouvernement worden ondersteund. Hij had slechts een klein
verzoek: dat de "Joodse kwestie" in dit gebied zo spoedig mogelijk zou worden opgelost. Zijn
verzoek werd ingewilligd, waarmee de
Aktion Reinhard van start ging, en daarmee de
""
definitieve oplossing van het Joodse vraagstuk in Europa"
onder nazi-invloed.
De Wannsee Conferentie was niet meer dan een lunchbijeenkomst, bijeengeroepen tegen het middaguur
en diezelfde namiddag beëindigd. De notulen van de bijeenkomst werden opgesteld door
Adolf Eichmann; ze werden ongeschonden
aangetroffen aan het eind van de oorlog. Ze werden gebruikt in de processen van
Neurenberg, in 1946.
Bronnen:
Bijzondere dank aan het Huis van de Wannsee conferentie (Berlijn):
http://www.ghwk.de
Gerald Reitlinger.
The Final Solution, Vallentine, Mitchell and Co ltd., 1953
Arad, Yitzhak.
Belzec, Sobibor, Treblinka - The Operation Reinhard Death Camps, Indiana University Press,
Bloomington and Indianapolis, 1987
Wikipedia:
The Wannsee Conference
© ARC 2006
