ARC Main Page

Aktion Reinhard

Ostatnie uaktualnienie 6 września 2006





Heydrich
"Einsatz Reinhard" - kryptonim akcji zagłady polskich Żydów w byłym "Generalnym Gubernatorstwie" i na terenie Białegostoku, bardziej znana jako "Akcja Reinhard".
Nazwa upamiętniała SS-Obergruppenführer Reinharda Heydricha, koordynatora Endlösung der Judenfrage ((Ostateczne Rozwiązanie Kwestii Żydowskiej) - eksterminacji Żydów żyjących w krajach europejskich, okupowanych przez wojska niemieckie podczas II wojny światowej. Bojownicy czeskiego podziemnego ruchu oporu zamordowali Heydricha 27 Maja 1942.

Chain of Command
lancuch rozkazu
Mózgiem "Akcji Reinhard" był SS-Brigadeführer Odilo Globocnik, (szef SS i policji dystryktu Lublin), powołany przez Heinricha Himmlera. SS-Sturmbannführer Hermann Höfle, szef Hauptabteilung Reinhard (Główny Departament Reinharda), był odpowiedzialny za dobór personelu, organizację deportacji, obozów eksterminacji, grabież kosztowności ofiar.

Polizei-Kriminalkommissar Christian Wirth i jego ludzie z programu eutanazji ("Akcja T4") - eksperymentowali z zabijaniem niewinnych ofiar - psychicznie i nieuleczalnie chorych. Ludzie Wirtha nie byli wysyłani na front, ale kierowani do Lublina i stawali się rdzeniem personelu obozów eksterminacji we wschodniej Polsce. (całości Niemcy i Austriacy). Strażnicy obozu rekrutowali się spośród Sowieckich Jeńców Wojennych, głównie Ukraińców, i "Volksdeutschów", wolontariuszy – pomocników, szkolonych w obozie Trawniki niedaleko Lublina. Ci ludzie z akcji T4, którzy byli policjantami, robotnikami lub pielęgniarzami, nie mieli podstawowego przeszkolenia wojskowego, stąd przechodzili je w obozie Trawniki.
Wielu z nich awansowało w uznaniu okrucieństw, jakie popełniali w obozach śmierci.

Sztab główny Akcji Reinhard mieścił się w Lublinie, wydział budowlany w Zamościu. Ubrania i rzeczy ofiar były magazynowane i sortowane w Lublinie (ul. Chopina i nieużywany hangar Lubelskiego Lotniska).

Począwszy od 1 listopada 1941 (Chronologia, Wykresy, i Porównanie wielkości), trzy obozy eksterminacji były wybudowane, po to, aby zlikwidować ludność z przyległych gett i inne ofiary z pobliskich terenów: najpierw powstał obóz w Bełżcu, potem w Sobiborze i w końcu w Treblince. Były one zlokalizowane na dalekim wschodzie Polski, nieopodal granicy z Białorusią i Ukrainą. Obozy musiały być umiejscowione niedaleko głównych linii kolejowych, tak by ofiary mogły być transportowane koleją oraz na rzadko zaludnionych terenach, po to, aby utrzymać akcję w tajemnicy. Ofiarom mówiono, że są transportowane (Transporty Deportacyjne) na wschód pod pozorem przesiedlenia i pracy.

Proces eksterminacji w Bełżcu, Sobiborze, i Treblince wyglądał podobnie jak “dobrze-wypróbowana” metoda, którą posługiwano się w sześciu ośrodkach zabijania poprzez eutanazję w Niemczech i Austrii:
Oszustwo ("Musicie wziąć kąpiel i prysznic w łażni!”).
Przekazywanie kosztowności (wzbogacanie niemieckiego Reichsbanku).
Rozbieranie (grabież odzieży i znajdowanie ukrytej biżuterii).
Upychanie ofiar w komorach gazowych (tak ciasno jak to możliwe, żeby zminimalizować ilość powietrza).
Używanie gazu – tlenku węgla (CO) (pompowanego rurami gazowymi).
Kremacja ciał (ukrywanie wszystkich śladów).

Struktura wszystkich obozów była niemal identyczna:
Po przybyciu na rampę, Żydów kierowano do rozbieralni. Następnie ofiary przechodziły dalej wąską, zamaskowaną ścieżką (nazywaną śluzą lub "szlauchem") do miejsca eksterminacji, gdzie znajdowały się komory gazowe, doły i ruszty krematoryjne. SS i Trawnikowcy zostawali na odosobnionym terenie, Żydowskie komanda robocze również. Ogrodzenie z drutu kolczastego, częściowo zamaskowane gałęziami sosnowymi otaczało obóz i odgradzało go od innych części. Nie używano zasieków elektrycznych, takich jakie były w Auschwitz. Drewniane strażnice dope?niały obraz oboz.


W trakcie Akcji Reinhard w obozach Bełżcu, Sobiborze, Treblince i Majdanku straciło życie około 2 miliony Żydów. Majątek ofiar o wartości 178,045,960 niemieckich Reichsmark (dzisiaj wartość około 760,000,000 US$) został zrabowany i trafił w ręce niemieckich władz, ale także pojedynczych osób (SS, policji, strażników obozowych, nie żydowskich mieszkańców miast i wiosek, w których były getta lub sąsiadujących z obozami). Akcja Reinhard – strona finansowa

Akcja Reinhardt zakończyła się w listopadzie 1943. Większość uczestników Akcji Reinhardt po zakończeniu "krwawej roboty” w Polsce została wysłana do północnych Włoch do akcji przeciwko pozostałym Żydom i partyzantom. Wielu z nich pojawiło się ponownie w obozie koncentracyjnym San Sabba niedaleko Triestu. Grupa ta została ostatecznie rozwiązana po kapitualacji niemieckiego Wermachtu we Włoszech. Zobacz list Himmlera do Globocnika z podziękowaniami.

The Police State
What was known, what was done by the Allies
Aktion Reinhard and Historical Perspective
Aktion Reinhard PRO Decodes
Aktion Reinhard Economics
Globocnik's Staff in Lublin
The Nazi Police School in Rabka
Aktion Reinhard Books
Camp Songs and Music

© ARC 2006