|
Heydrich |
"
Einsatz Reinhard" - kryptonim akcji zagłady polskich Żydów w byłym
"Generalnym Gubernatorstwie" i na terenie Białegostoku,
bardziej znana jako "Akcja Reinhard".
Nazwa upamiętniała
SS-Obergruppenführer
Reinharda Heydricha, koordynatora
Endlösung der Judenfrage
(
(Ostateczne Rozwiązanie Kwestii Żydowskiej)
- eksterminacji Żydów żyjących w krajach europejskich, okupowanych
przez wojska niemieckie podczas II wojny światowej. Bojownicy czeskiego
podziemnego ruchu oporu zamordowali
Heydricha 27 Maja 1942.
|
lancuch rozkazu |
Mózgiem "Akcji Reinhard" był
SS-Brigadeführer
Odilo Globocnik, (szef SS i policji dystryktu
Lublin), powołany przez
Heinricha Himmlera.
SS-Sturmbannführer
Hermann Höfle, szef
Hauptabteilung Reinhard
(Główny Departament Reinharda), był odpowiedzialny za dobór
personelu, organizację deportacji, obozów eksterminacji, grabież
kosztowności ofiar.
Polizei-Kriminalkommissar
Christian Wirth i jego ludzie z programu eutanazji
("Akcja T4") - eksperymentowali z zabijaniem niewinnych ofiar -
psychicznie i nieuleczalnie chorych. Ludzie Wirtha nie byli wysyłani na front,
ale kierowani do
Lublina i stawali się
rdzeniem personelu obozów eksterminacji we wschodniej Polsce.
(
całości Niemcy i Austriacy).
Strażnicy obozu rekrutowali się spośród Sowieckich Jeńców
Wojennych, głównie Ukraińców, i "Volksdeutschów",
wolontariuszy – pomocników, szkolonych w obozie
Trawniki niedaleko
Lublina. Ci ludzie z akcji T4, którzy byli
policjantami, robotnikami lub pielęgniarzami, nie mieli podstawowego
przeszkolenia wojskowego, stąd przechodzili je w obozie
Trawniki.
Wielu z nich
awansowało w uznaniu okrucieństw,
jakie popełniali w obozach śmierci.
Sztab główny Akcji Reinhard
mieścił się w
Lublinie, wydział budowlany
w
Zamościu. Ubrania i rzeczy ofiar
były magazynowane i sortowane w
Lublinie
(
ul. Chopina i nieużywany hangar
Lubelskiego Lotniska).
Począwszy od
1 listopada 1941
(
Chronologia,
Wykresy, i
Porównanie wielkości),
trzy obozy eksterminacji były wybudowane, po to, aby zlikwidować
ludność z przyległych gett i inne ofiary z pobliskich terenów: najpierw
powstał obóz w
Bełżcu, potem w
Sobiborze i w końcu w
Treblince. Były one zlokalizowane
na dalekim wschodzie Polski, nieopodal granicy z Białorusią i Ukrainą.
Obozy musiały być umiejscowione niedaleko głównych linii kolejowych,
tak by ofiary mogły być
transportowane koleją oraz na rzadko zaludnionych
terenach, po to, aby utrzymać akcję w tajemnicy. Ofiarom mówiono, że są
transportowane
(
Transporty Deportacyjne) na
wschód pod pozorem przesiedlenia i pracy.
Proces eksterminacji w
Bełżcu, Sobiborze, i
Treblince wyglądał podobnie jak “dobrze-wypróbowana”
metoda, którą posługiwano się w sześciu ośrodkach zabijania
poprzez eutanazję w Niemczech i Austrii:
Oszustwo ("Musicie wziąć kąpiel i
prysznic w łażni!”).
Przekazywanie kosztowności
(wzbogacanie niemieckiego Reichsbanku).
Rozbieranie (grabież odzieży i
znajdowanie ukrytej biżuterii).
Upychanie ofiar w komorach gazowych
(tak ciasno jak to możliwe, żeby zminimalizować ilość powietrza).
Używanie gazu – tlenku węgla (CO)
(pompowanego rurami gazowymi).
Kremacja ciał (ukrywanie wszystkich śladów).
Struktura wszystkich obozów była niemal identyczna:
Po przybyciu na rampę, Żydów kierowano do rozbieralni. Następnie
ofiary przechodziły dalej wąską, zamaskowaną
ścieżką (nazywaną śluzą lub
"szlauchem") do miejsca eksterminacji, gdzie znajdowały się komory
gazowe, doły i ruszty krematoryjne. SS i Trawnikowcy zostawali na
odosobnionym terenie,
Żydowskie komanda robocze również.
Ogrodzenie z drutu kolczastego, częściowo zamaskowane gałęziami sosnowymi
otaczało obóz i odgradzało go od innych części. Nie używano zasieków
elektrycznych, takich jakie były w
Auschwitz.
Drewniane strażnice dope?niały obraz oboz.
W trakcie Akcji Reinhard w obozach
Bełżcu, Sobiborze,
Treblince i Majdanku straciło życie około 2 miliony Żydów.
Majątek ofiar o wartości 178,045,960 niemieckich
Reichsmark
(dzisiaj wartość około 760,000,000 US$)
został zrabowany i trafił w ręce
niemieckich władz, ale także pojedynczych osób (SS, policji, strażników
obozowych, nie żydowskich mieszkańców miast i wiosek, w których
były getta lub sąsiadujących z obozami).
Akcja Reinhard – strona finansowa
Akcja Reinhardt zakończyła się w
listopadzie 1943.
Większość uczestników Akcji Reinhardt po zakończeniu "krwawej roboty”
w Polsce została wysłana do północnych Włoch do akcji przeciwko
pozostałym Żydom i partyzantom. Wielu z nich pojawiło się ponownie
w obozie koncentracyjnym
San Sabba
niedaleko
Triestu. Grupa ta została
ostatecznie rozwiązana po kapitualacji niemieckiego Wermachtu
we Włoszech. Zobacz
list
Himmlera do Globocnika
z podziękowaniami.
The Police State
What was known, what was done by the Allies
Aktion Reinhard and Historical Perspective
Aktion Reinhard PRO Decodes
Aktion Reinhard Economics
Globocnik's Staff in Lublin
The Nazi Police School in Rabka
Aktion Reinhard Books
Camp Songs and Music
© ARC 2006